Going
to Brisbane.
3 พ.ค.2551
พอตื่นขึ้นมาในวันนี้ก็เก็บของลงกระเป๋าเลย
จนเสร็จก็ไปเอาตาชั่งในห้องน้ำมาลองชั่งดู กระเป๋าใบใหญ่ 16 กก. ใบเล็ก 8 กก. เป้ 5 กก. กระเป๋าโน้ตบุ้ค 5 กก. กระเป๋าใบใหญ่กับใบเล็กรวมกันได้ 24 กก. เกินไป 4 กก. ไม่น่าจะมีปัญหา
แต่เป้กับกระเป๋าโน้ตบุ้ค เอาขึ้นเครื่องคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาเช่นเดียวกัน
จากนั้นไปชงกาแฟ กินขนมปัง โกนหนวด
(เอาซะหน่อยเดี๋ยวเปี๊ยกจำไม่ได้) อาบน้ำ สระผม แต่งตัวออกมา อ้าว…… 10:30 แล้ว
เช็คตารางเดินรถ อีก 13 นาทีรถมาเลยออกจากบ้านไปรอรถที่หน้าโรงเรียน
คอยอยู่สักพัก รถเก๋งสีแดง ยูเทิร์นมาจอดข้างหน้า
อานนท์กับอาดุลย์ก็ลงจากรถมาหาเรา บอกกับเราว่า Host จะพาไป Browns
Plains พอดีเห็นเราเลยขอให้ส่งตรงนี้
จะให้เราไปด้วยก็ไม่ได้เพราะติดคันเบ็ดในรถ สงสัยจะไปตกปลา
ไปถึง Browns Plains ก็เข้าไปใน Grand
Plaza โทรศัพท์หาเปี๊ยกกับตึ๋ง แลัวถ่ายรูปร้านค้าต่างๆ
พอไปถ่ายรูปในบริเวณโรงหนัง รปภ.
ก็เข้ามาบอกว่าที่นี่ห้ามถ่ายรูปขอให้เราลบรูปออก เราขอโทษเขาบอกว่าเราไม่รู้
แล้วก็ลบภาพออกทีละภาพจน รปภ.พอใจ
อาดุลย์ไปซื้อนาฬิกาให้แฟน
(เราเลือกให้) เดินไปห้าง Big W, Kmart สุดท้ายไปหาซื้อของกินที่ร้าน Coles
ได้ไก่อบมาครึ่งตัว ขนมปังครึ่งแถว ปลากระป๋อง 1 กระป๋อง เป๊ปซี่ 1ขวด ขนาด 1.25 ลิตร นมช้อกโกแล็ต 1 กล่อง ขนาด 1 ลิตร น้ำส้มผสมน้ำมะม่วงเข้มข้น ขนาด ครึ่งลิตร 1 กล่อง
องุ่น 1 แพ็คและส้ม 1 ถุง
รู้สึกว่าจะหมดเงินไป 13 ดอลกว่าๆ แล้วไปนั่งกินกันที่ศูนย์อาหาร
เพิ่งรู้ว่าองุ่นไร้เม็ดอร่อยมากวันนี้เอง
กินอิ่มอาดุลย์ไปหาซื้อของฝากต่อ
สุดท้ายก็ได้หนังสือแต่งตัวตุ๊กตาให้ลูกสาว 1 เล่ม 10 ดอล แล้วชวนกันกลับ
พอเราขึ้นรถก็พบคนขับคนเดิมที่เราพบตั้งแต่วันแรก
เข้าไปบอกเขาว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่นี่ ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่าง
แล้วเราก็ยกมือไหว้เขา สงสัยว่าเขาจะรู้ธรรมเนียมคนไทยนะ เพราะเขาไหว้ตอบ
สักครู่อาดุลย์กับอานนท์ก็มาขึ้นรถคันเดียวกับเราแล้วนั่งคุยกันไปตลอดทาง
ถึงบ้านแทนที่จะนอนพักผ่อนกลับนั่งทำ Power Point กับ
Learning Log จนเสร็จ ช่วงนี้โรบินเอาของขวัญมาให้เราก่อนจาก
เป็นธงชาติออสเตรเลียกับสร้อยคอ เธอบอกว่าสร้อยคอนี่เอาไว้ให้ลูกสาวเรา
เราก็กล่าวคำขอบคุณเธอ
6 โมงเย็น โรบินทำอาหารให้กิน
ก็เป็นอาหารของเมื่อวาน
มีลักษณะคล้ายแผ่นเกี๊ยวนึ่งผสมกับหมูแฮมชิ้นเล็กๆทอดราดครีม วางบนข้าวสวย
กินแต่แผ่นเกี๊ยวกับหมูแฮม
ไม่กล้ากินข้าวเพราะเคี้ยวแล้วมันกรุบๆเหมือนกับว่าข้าวไม่สุกกลัวจะปวดท้องทีหลัง
อาบน้ำแต่งตัวขนของไปวางหลังประตูหน้า
โรบินถามว่าทำไมรีบขนของมา เขาจะมารับตอนทุ่มสี่สิบ นี่แค่ทุ่มยี่สิบเอง
ก็บอกเธอว่าไม่อยากให้เขามารอ เดี๋ยวดูทีวีรอก็ได้เพราะตั้งแต่มา
ยังไม่เคยดูทีวีของที่นี่เลย โรบินเห็นด้วย เพราะเธอบอกว่าเห็นแต่เราใช้คอมพ์ตลอด
พูดจบมีเสียงเคาะประตู เรานึกว่าเพื่อนบ้านของโรบิน
ที่ไหนได้โรบินบอกว่าเธอมารับเราแล้วนะ เลยขนของขึ้นรถแล้วอำลาโรบิน
ไปรับอาดุลย์กับอานนท์
แล้วก็ขับหลงทางกว่าชั่วโมงกว่าจะไปรับน้องปาน น้องอิ๋วน้องนก และน้องรุ่ง
แล้วตรงไปสนามบินทันที
ถึงสนามบินสามทุ่มกว่าๆ
ตอนเอากระเป๋าไปชั่งน้ำหนัก ใจสั่นนะกลัวว่าน้ำหนักจะเกิน เพราะก่อนมาชั่งกระเป๋า 2 ใบรวมกันได้ 24
กิโล และเป้กับโน้ตบุ๊คที่เราแบกอีก 10 กิโล
แต่เป้กับโน้ตบุ้คไม่ได้เอาไปให้ชั่งเพราะเราแบกเอง ยอมปวดไหล่
พอชั่งผ่านก็ไปโทรศัพท์หาตึ๋งกับเปี๊ยกแล้วเข้าไปด้านใน
ตอนผ่านด่านขาออก ไอ้มืดที่เป็นเจ้าหน้าที่ให้เราเอาของในกระเป๋ากางเกงออกมาดู
เราล้วงผ้าเช็ดหน้า เหรียญ 10 เซ็นต์กับที่ตัดเล็บ
เขาขอที่ตัดเล็บเอาไปแงะดูเห็นมีที่แคะเล็บกับมีดเล็กๆ เขาบอกว่ามันอันตราย
เราเลยบอกให้เขาโยนทิ้งไป แต่เขาเอาวางไว้บนโต๊ะ คงจะเก็บไปใช้น่ะ
เอาเป้กับโน้ตบุ้คไปฝากน้องแอนแล้วเดินดูของใน
Duty Free ช็อกโกแล็ต กับของฝากต่างๆแพงกว่าข้างนอกเยอะ แต่เหล้าที่โกวาฝากซื้อราคา 29
ดอล 2 ขวด 49 ดอล
ถูกกว่าข้างนอก เพราะที่ Westend ขวดละ 43 ดอล ที่ร้านในห้าง Myer ราคา 45 ดอล เราถามคนขาย เธอบอกว่าเราเอาขึ้นเครื่องได้แค่ลิตรเดียว
ใจจริงอยากเอามา 2 ขวด
แต่กลัวมีปัญหาเรื่องใบเสร็จรับเงินถ้าเราให้อานนท์ถือให้อีกขวด เอาแค่นี้ก็ได้
กว่าจะได้ขึ้นเครื่องก็เที่ยงคืนกว่าๆ
เราได้นั่งติดหน้าต่างตามเดิมกับน้องศิและน้องต้อย แยกกับพรรคพวกคนอื่นๆ
ตอนเครื่องบินเหินขึ้นสู่ท้องฟ้า
เราชวนน้องศิกับน้องต้อยมองดูสนามบินด้านล่างที่มีแสงส่องสว่าง
แล้วน้องต้อยก็พูดว่า “ลาก่อนบริสเบน” อืม……ลาก่อนจริงๆนะ
นับแต่นี้เราคงไม่มีโอกาสได้มาบริสเบนอีกแล้ว
และจะขอเก็บความทรงจำที่ดีๆกับเราไว้ตลอดไป ลาก่อนบริสเบน ลาก่อนตราบนิรันดร์
----------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น