เทคนิคการหลอกเด็ก 7 (ขอโทษครับ ผมพิมพ์ผิด)
ปีนี้หนังสือเรียน Say Hello ของชั้นป.3
ที่ผมใช้สอนอยู่ ได้ปรับเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่
มีการปรับปรุงและปรับเปลี่ยนเนื้อหาใหม่ เนื้อหาบางเรื่องโดนตัดทอนลง
และบางเรื่องก็ย้ายไปอยู่กับหน่วยอื่น ทำให้ผมต้องปรับเปลี่ยนเนื้อหาในกรอบ Powerpoint
ที่ผมทำไว้ในปีก่อนๆ มีการนำกรอบเก่ามาใช้ ผสมกับออกแบบใหม่ คิดใหม่
หาเทคนิคใหม่ๆ เพื่อเร้าความสนใจของผู้เรียน ให้เขาเรียนด้วยความสนุก ตื่นเต้น และคิดว่า
วันนี้ผมจะเอาอะไรมาหลอกพวกเขาอีก ซึ่งพวกเขาจะต้องเอาชนะให้ได้
ก่อนเข้าเนื้อหาทุกครั้ง
ผมจะมีบทสนทนาง่ายๆให้เขาฝึกอ่าน และมีเกมทบทวนคำศัพท์ ซึ่งเกมทบทวนคำศัพท์นี่เองที่เด็กๆจะทราบว่านี่คือสิ่งที่ผมจะหลอก
หรือทดสอบพวกเขา ทุกครั้งที่เด็กๆอ่านออก หรือทำได้ ผมก็จะแกล้งยอมแพ้
และบอกเด็กๆว่า "แหม! ผมคิดแทบตายกว่าจะได้อันนี้มา แต่ก็หลอกพวกคุณไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร
พวกคุณอย่าเผลอนะ คราวหน้าจะหามาใหม่ให้พวกคุณงง คุณต้องโดนผมหลอกแน่ๆ"
พอพูดจบ เด็กจะยิ้มและพูดว่า "ไม่โดน ไม่โดน"
ในตอนพักกลางวันหรือหลังเลิกเรียน
ผมมักจะใช้เวลาช่วงนี้ออกแบบกรอบ Powerpoint เพื่อใช้สอนในครั้งต่อๆไป
บางครั้งก็จะคิดหาเทคนิคใหม่ๆ มาใช้สอนเด็ก และช่วงนี้นี่เองมักจะมีเด็ก 2-3
คนมาดู และจะถามผมว่า "คุณครูจะหลอกอะไรพวกผมอีกครับ"
ซึ่งถ้าผมทำเสร็จ ผมก็จะให้เด็กๆดู และก็บอกพวกเขาว่า
"คุณอย่าไปบอกใครนะ" เด็กจะยิ้ม และก็รับปากผม
วันหนึ่งผมก็คิดหาวิธีทดสอบเด็กเช่นเคย
แต่......จนแล้วจนรอดก็คิดไม่ออก
วันนี้อยากทดสอบเด็กเรื่องชื่อวิชาต่างๆ และเทคนิคอย่างอื่นๆก็ใช้ไปหมดแล้ว
อยากหาเทคนิคใหม่ๆบ้าง จะทำอย่างไรดีนะ มองดูสมุดงานของเด็ก เปิดดู......ไชโย นึกออกแล้ว
อักษรที่เด็กเขียนมาส่งผมบางตัวเด็กจะเขียนผิด
เช่น h เป็น n,
r เขียนส่วนท้ายยาวกลายเป็น n หรือไม่ก็ r เป็น v ผมเลยใช้สิ่งที่เด็กเขียนผิดนี้มาเป็นแม่แบบในการออกแบบกรอบภาพที่ผมจะใช้สอนในครั้งต่อไป
ในชั่วโมงสอน พอถึงส่วนนี้
ผมก็จะท้าทายเด็กๆดังนี้
พอเด็กๆเห็นประโยคนี้
จะตั้งอกตั้งใจดูกรอบต่อไปว่าผมจะเอาอะไรมาหลอกพวกเขา
แล้วผมก็กดรีโมทให้กรอบภาพต่อไปขึ้นมา ให้เด็กอ่าน
ในกรอบนี้ ภาพจะขึ้นมาก่อนให้เด็กบอกว่าเป็นวิชาอะไร ผมแกล้งกดรีโมทเร็วๆเพื่อไม่ให้เด็กสังเกตเห็นความผิดปกติของคำศัพท์
พอผมกดรีโมทภาพสุดท้ายและเด็กพูดจบ ผมก็จะบอกว่าผมคอแห้งขอตัวไปดื่มน้ำสักครู่
แล้วผมก็ออกไปนอกห้องโดยที่ยังแช่กรอบภาพนี้ไว้บนจอ
พอผมเข้ามาในห้องเท่านั้นแหละ
เด็กๆจะตะโกนกันเซ็งแซ่เลยว่า คำนั้นผิด คำนี้ผิด ผมก็จะถามว่าคำไหนผิด ผิดตรงไหน
ที่ถูกเป็นอย่างไร โดยให้เด็กพูดทีละคน เด็กพูดไปได้ 2 คน ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า "คุณครูขา ผิดหมดทุกคำเลยค่ะ" ผมถามในห้องว่าผิดหมดทุกคำเลยหรือ
เด็กๆจะตอบว่า "ใช่ครับ ใช่ค่ะ" กันลั่นไปหมด
ผมเลยเริ่มตั้งแต่คำแรกอีกครั้ง พอเด็กบอกอักษรที่ผิดได้ถูกต้องผมก็กดรีโมท จะได้กรอบภาพดังนี้
พอกรอบภาพนี้ขึ้นมา เด็กๆก็เข้าใจทันทีว่า ผมหาทางหลอกพวกเขาอีกแล้ว
และผมก็แกล้งบ่นเช่นเคยว่า "แหม !
ผมพยายามหาทางหลอกคุณกี่ครั้งๆ ก็ไม่สำเร็จสักที เอ้า วันนี้ผมยอมแพ้"
เด็กๆจะเฮกันทันที
แล้วผมก็จะบอกเด็กๆว่า
ที่ผมออกแบบมาแบบนี้เพราะผมเห็นบางคนเขียนอักษรผิด
แล้วก็ให้เด็กๆช่วยกันบอกว่าเขียนผิดอย่างไร
นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ผมพยายามคิดหาทางให้เด็กได้เรียนอย่างสนุก
แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ผมใช้ตลอดคือ การท้าทาย
******************************************************************************
มณเฑียร ฤกษ์วิสาข์
17 กรกฎาคม 2556