Going to
Brisbane.
15 เม.ย. 2551
วันนี้อากาศค่อนข้างเย็น
ตัดสินใจใส่เสื้อแขนยาวสีแดงจะได้ไม่ต้องเอาเสื้อแจ็กเก็ตไป
อีกอย่างหนึ่งวันนี้นัดกับน้องอัญจะไป China Town กัน
คิดว่าต้องมีการถ่ายรูป เสื้อสีแดงจะทำให้สดใสขึ้น
ออกจากบ้านพร้อมราฟาเอล ราฟาเอลถามว่าไม่หนาวหรือ
เราบอกว่าไม่ค่อยหนาว พอทนได้ คิดว่ากลางวันอากาศจะร้อน
วันนี้ราฟาเอลใส่เสื้อกันหนาวและมีฮู้ดด้วย
ถึงป้ายรถเมล์ 6:43 น. สักพักมีผู้ชายคนหนึ่งอายุ
40 กว่าๆมารอขึ้นรถก็ทักทายกัน สักครู่เพื่อนบ้านคนนั้นก็มา
ราฟาเอลถามชื่อเธอ เราจึงรู้ว่าเธอชื่อ Caroline
นั่งรถไปก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอคิดว่าวันนี้จะไป China Town อาจจะไปเจอของที่น่าสนใจจะได้ซื้อมาบ้าง
มือก็คลำหากระเป๋าตังค์ อืมมม อีกแล้วนะ ลืมเอามาอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไร
ในกระเป๋ายังมีเหรียญอีก 7.50 ดอลล่าร์ คงเอาตัวรอดได้
ถึง Browns Plains วันนี้คนมากผิดปกติ
เห็นเด็กนักเรียนทั้งประถมและมัธยมมารอขึ้นรถกันมาก
นักเรียนที่นี่ก็แต่งชุดนักเรียนเหมือนกับบ้านเราแต่หลากหลายรูปแบบ
มีโรงเรียนหนึ่งนักเรียนหญิงใส่กระโปรงสีกรมท่าและใส่เสื้อสีขาวแบบของเรา
เพียงแต่ว่าเธอใส่เน็คไทด้วย คงเป็นวันเปิดเรียนวันแรก
ถึงสถานี Cultural Center นั่งรถต่อไปโรงเรียน ตั้งใจว่าจะไปส่งอีเมลถึงเปี๊ยก
พอไปถึงก็ดำเนินการทันที แต่เน็ตที่โรงเรียนช้ามาก
ไม่ทราบว่าไฟล์ที่แนบไปเปี๊ยกจะได้รับไหม ต้องรีบส่งเพราะวันนี้ต้องส่งไฟล์ไดอารี่ประมาณ
5 ไฟล์นะ ไหนจะรูปอีก
หลังจากไม่แน่ใจเรื่องการแนบไฟล์ไดอารี่
ก็พยายามแนบไฟล์รูปไปอีก รอ รอ รอ รอ รอ แต่ก็ไม่สำเร็จนะ เครื่องบอกว่าไฟล์ใหญ่ไป
อืมมม คงต้องไปลดขนาดรูปอีกแล้ว
เหลืออีก 10 นาที 9:00 น. ตามเวลานัด รีบเดินไปสถานีรถไฟ ไปถึงพบน้องอัญรออยู่ก่อนแล้ว
น้องอัญบอกว่าต้องรออานนท์อีกคน สักครู่เรไรกับน้องยุ่งก็มาถึงแต่เธอไม่ได้ไปกับเราเธอจะไปล่องเรือกับพวกสมพร
เราคอยอานนท์จน 9:30 ยังไม่มาจึงตัดสินใจไปกันเอง
นั่งรถไฟไป 2 สถานี แล้วไปต่ออีก 1 ขบวน 1
สถานี ถึง Brunswick ลงรถแล้วออกไปนอกชานชาลาบริเวณที่เป็น
Food Center น้องอัญบอกว่ารอคุณยายกับพี่อี๊ดที่นี่
ช่วงนี้เลยเดินดูร้านค้าไปเรื่อยๆ จนไปถึงร้านขายโทรศัพท์มือถือ
เข้าไปดูโทรศัพท์รุ่นต่างๆ ได้ยินพนักงานคุยกับฝรั่ง แต่สำเนียงไม่เหมือนต่างชาติ
คิดว่าน่าจะเป็นคนไทยแต่ไม่กล้าถาม สักครู่เธอก็ทักเราว่า “คนไทยหรือเปล่าคะ”
เรารีบตอบว่า ใช่ครับ พร้อมกับยกมือไหว้เธอ
เราเลยคุยกับเธอไปเรื่อยๆ
สักครู่สองสามีภรรยาก็เข้ามาในร้านคิดว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้าน
เลยขอความรู้จากเธอเรื่องโทรศัพท์ ราคาโทรศัพท์ และ iPhone แบบที่เราอยากได้
สิ่งที่เธอบอกกับเราสรุปได้ดังนี้
1. โทรศัพท์ที่นี่จะแพงกว่าเมืองไทย
3,000 บาท
ที่แพงเพราะเรื่องของการประกันตัวเครื่องถ้าเสียก็เปลี่ยนใหม่ให้เลย
2. ซื้อเครื่องที่นี่
เอาไปเคลมกับบริษัทในเมืองไทยได้ แต่ถ้าซื้อเมืองไทย มาเคลมที่นี่ไม่ได้
3. sim card ราคา 30
ดอล แต่ใช้ได้ 120 ดอล ตกนาทีละ 85 สตางค์ คุยได้ประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆ (เกือบพันบาทนะ) คิดว่าไม่คุ้มแน่นอน
4. iPhone ราคา 700-1,200
ดอล อาจจะมีปัญหาเรื่องโปรแกรมอะไรอีก ไม่น่าซื้อที่นี่ (ตอนนั้นเราคิดว่าเธอโกหกนะ) ไปซื้อเมืองไทยดีกว่า
ราคาไม่ต่างกันเท่าไหร่
สักครู่ก็ขอตัวออกไปตามหาคุณยายกับอี๊ด
แต่กลับเจอน้องหญิงก่อน น้องหญิงบอก
เพิ่งกลับจาก
China Town ที่นั่นไม่มีอะไรหรอก แต่เราก็ยังอยากไปนะ
สุดท้ายเลยไปกันตามลำพัง 2
คน แล้วก็ถึง China Town สมใจ
ถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆ
พักใหญ่ๆก็พบคุณยายและอี๊ด เห็นร้านอาหารไทยชื่อร้านไทยวิรัตน์
เข้าไปคุยด้วยแต่ดูท่าทางเจ้าของร้านไม่ค่อยอยากจะต้อนรับเลยเดินออกมา
ที่ร้านใกล้ๆกัน
เห็นมีบะหมี่สำเร็จรูปขายหลายยี่ห้อ ยังไงก็ต้องมี มาม่า ยำยำ ไวไว แน่นอน
ขากลับตกลงกันว่าจะไป Queen
Street Mall กันก่อน นั่งรถไฟไปถึงก็หาที่นั่งกินข้าวกัน
อี๊ดขอยืมคอมพ์เพื่อจะเบิร์น CD เอาออกให้เธอแล้วขอตัวไปหาของกิน
เดินตรงไปร้าน 7-11 ได้บะหมี่สำเร็จรูปยี่ห้อ 7-11 ถามพนักงานว่ามีน้ำร้อนไหม เธอชี้ไปที่ตู้ที่ขายกาแฟ
เรายื่นถ้วยบะหมี่ให้เธอ One and ninety เราให้เหรียญ 2
ดอลให้เธอ รับตังค์ทอนแล้วเอาบะหมี่มาแกะ ใส่เครื่องปรุง
แล้วไปเติมน้ำร้อน
ออกไปยังกลุ่มที่นั่งทานอาหารกันอยู่
ทานเสร็จก็ไปดูของที่ร้าน Duty Free ก่อนไปน้องอัญให้ยืม 100
ดอล ก็พกไปให้อุ่นใจ
เดินดูของในร้าน
ใจหนึ่งอยากทยอยซื้อของฝาก แต่อี๊ดบอกว่า ที่ร้านด้านหน้าราคาถูกกว่านี้
เลยเดินออกมากันหมด
เดินตามกันไปร้านที่อี๊ดบอก
แต่พอถึงกลางลานเห็นคนมุงกันเยอะ มีกล้องทีวีหลายตัวถ่ายรายการอยู่
เลยหยุดถ่ายรูปกับเขาบ้างทั้งๆที่ไม่รู้ว่าพวกที่แต่งชุดนักกีฬาที่กำลังแจกลายเซ็นต์นั้นเป็นใคร
ถ่ายรูปเสร็จถามคนแถวนั้นจึงรู้ว่าเป็นนักกีฬารักบี้
เดินออกมา ไม่พบสาวๆแล้ว
เลยเดินไปร้าน Walkabout เดินดูของไปเรื่อยๆออกจากร้านนี้แล้วไปดูอีกร้านหนึ่ง
เห็นราคาแพงกว่าร้านแรก เลยเดินออกมาแล้วเข้าห้าง Myer ตอนนี้เริ่มปวดขาและปวดไหล่เพราะ
Backpack มีคอมพ์อยู่ด้วย
ลองเดินลงไปที่ท่ารถใต้ดิน
หวังว่าจะมีรถไปโรงเรียนจะได้ไม่ต้องเดินข้ามสะพาน แต่ก็เหลว
ออกมาเดินไปตึกด้านข้างอีก แต่ก็ไม่ใช่ สุดท้ายเลยต้องเดินข้ามสะพานไปจนได้
ต่อรถไปถึงโรงเรียนบ่ายโมง
20 เลยขึ้นไปชั้น 3 เปิดคอมพ์เพื่อจะส่งเมล์อีก
ก็ไม่แน่ใจอีกเหมือนกัน สักพักเพื่อนๆค่อยๆทยอยมา แล้วพี่เบิ้มก็ขอเช็คอีเมล มีอีเมลที่ลูกๆพี่เบิ้มส่งอีเมลมา
Happy Birthday พี่เบิ้มด้วย
เข้าห้องเรียน Lindy
เริ่มสอนแล้ว เป็นการสอน Developing Reading Skill วันนี้มีการบ้านนะ แต่น้องๆจะทำมาให้เรานำเสนอพรุ่งนี้
ออกจากโรงเรียนสมพรถามเรื่องไป
Gold Coast เราตอบตกลง น้องๆดีใจกันมาก เราก็ไม่รู้ว่าทำไม
สมพรบอกค่าที่พักคนละ 25 ดอลมีครัวให้เสร็จ เราเสนอว่าอาหาร
ควรนำวัตถุดิบไปทำกินกันเอง โดยให้แชร์กัน รู้สึกว่าทุกคนจะเห็นด้วย
ที่ท่ารถ Cultural
Centre แนะนำเพื่อนร่วมบ้านของอานนท์ให้รู้จักราฟาเอล
เพราะทั้งสองคนเป็นชาวบราซิลเหมือนกัน เท่านั้นแหละ จับคู่คุยกันจนถึงบ้านเลย
ตอนรอรถที่ Browns
Plains อาดุลย์ชวนไปซื้อบะหมี่สำเร็จรูปที่ Woolworth ห้างนี้ใหญ่พอๆกับ Lotus ที่บ้านเรา
แต่เราไม่ค่อยมีเวลาเดินดูของเพราะกลัวตกรถ พอเดินออกมา พนักงานขอตรวจ Backpack
จากนั้นเราถามว่า ก่อนเข้าข้างในต้องฝากกระเป๋าไว้ที่ไหน
เธอบอกที่นี่ พร้อมชี้ไปที่พื้นด้านล่าง เธอทำท่าจะหยิบกระเป๋าเราไป
แต่เราห้ามเธอก่อน บอกว่าไว้วันหลังแล้วกัน
วันนี้โรบินทอดไข่ดาวให้ 2
ฟอง ไม่รู้ว่าเธอทอดแบบใส่น้ำมันหรือเปล่า
เพราะแห้งๆไม่มีร่องรอยเลย แต่ก็ยังดีกว่ากับข้าวมื้อแรกๆนะ
เสียงราฟาเอลกับมาคาโอะคุยกัน
เราเลยเข้าไปเรียกออกมาทานข้าวพร้อมกัน มาคาโอะบอกทานแล้วราฟาเอลบอกเดี๋ยวไป
เราเห็นมือถือของมาคาโอะรูปทรงแปลกๆ คล้ายๆ iPhone ถามมาคาโอะ
แล้วเราก็รู้ความจริงว่า
1. ในโบรชัวร์ของ K-mart มันเป็นเพียง
iPod ไมใช่ iPhone
2. สิ่งที่เจ้าของร้านโทรศัพท์มือถือบอกเราเรื่อง
iPhone นั้นเป็นเรื่องจริง
3. มาคาโอะบอกว่า iPod ของเขาใช้ฟังเพลงและเล่นเน็ต
และเราก็ไม่ได้ถามว่าทำอะไรได้อีกบ้าง
4. สรุป
เราคงไม่ซื้อโทรศัพท์มือถือที่นี่แน่
พรุ่งนี้คงต้องไปโรงเรียนแต่เช้าเหมือนเดิม
คิดว่าคงส่งอีเมลได้แน่ และจะส่งไฟล์
Flying
to Brisbane ที่ทำเป็น Power Point ไปให้เปี๊ยกด้วย
หวังว่าคงสำเร็จนะ
--------------------------------------------------------------
สถานีรถไฟ South Brisbane
ปากทางเข้า China Town
หน้าร้านอาหารไทย
บะหมี่ 7-11
นักกีฬารักบี้ที่
Queen Street Mall
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น